Britanska ekspedicija na Mount Everest 1953.

Britanska ekspedicija na Mount Everest 1953. bila je deveta planinarska ekspedicija u pokušajima prvog uspona na Mount Everest i prva kojoj je to uspjelo. Dvojica njenih članova, Edmund Hillary i Tenzing Norgay, ostvarila su uspon 29. maja 1953.^[1] Vodio ju je britanski pukovnik John Hunt, rođen u Indiji, a organizirao i finansirao Zajednički himalajski komitet.^[2] Vijest o uspjehu ekspedicije stigla je u London ujutro 2. juna 1953. na dan krunisanja kraljice Elizabete II.

Ranije ekspedicije išle su sjevernom (tibetanskom) stranom, ali je ta ruta zatvorena nakon Kineske revolucije 1949. i aneksije Tibeta. Penjači otad počinju ići nepalskom stranom. Švicarska ekspedicija 1952, idući nepalskom stranom, dosegnula je rekordnu visinu 8.595 m na Jugoistočnom grebenu. Član ove ekspedicije bio je i Norgay, koji je s Raymondom Lambertom i dostigao spomenutu visinu.^[3]

Ekspediciju je činilo 400 ljudi, uključujući 362 nosača, 20 Šerpa vodiča i 4.500 kg lične opreme u rancima. Katmandu su napustili 10. marta. Tu su se prvi put sreli Hillary i Norgay, kome je to bila prva ekspedicija u kojoj je imao status punopravnog člana (penjač).^[4] Nakon dugotrajnog pješačenja preko ledopada Khumbu bazni logor postavili su 12. aprila na 5.455 m. Slijedila je aklimatizacija i postavljanje visinskih logora. Logor VII postavljen je 17. maja ispod Južnog sedla, na 7.300 m. Ruta ove britanske ekspedicije postala je put koji je kasnije najviše korišten u usponima na vrh.

1. ^ "Sir Edmund Hillary". The Guardian.
2. ^ Historija Everesta – web.archive.org (en)
3. ^ "Tenzing Norgay GM". Imagining Everest. Kraljevsko geografsko društvo. Arhivirano s originala, 14. 4. 2007. Pristupljeno 21. 6. 2007.
4. ^ Tenzing Norgay – web.archive.org